دخترک شالیزار

آری! می شنوم و می بینم که چگونه در آن سوی آبادی دخترکان در شالیزارهایشان آوای نشاط و شور زندگی سرداده اند. در تنگنای غربت شالیزارها و پیش چشم معصوم آنها همه چیز سبز سبز است مثل بذرهای برنج٬ مثل درختان سرسبز اطرافشان. زندگی٬ عشق٬ صفا٬ صمیمیت و حتی آن آسمان آبی٬ آری سبز سبز سبزاند. اینها با نوای بی نوایی و با لهجه ی زیبای شمالی ترانه سرداده اند و گیسوان مشک بیزشان را همراه با موج باد می رقصانند و با آفتاب مسابقه می دهند...     

 

و من نیز از تو ره توشه برمی گیرم دخترک شالیزار. می توان شاد بود و شاد زیست؛ مانند قلب دخترکی که بی خبر از سرنوشت خویش دوش به دوش مادرش در مزرعه ی برنج٬ پاک و بی ریا زحمت می کشد. می توان معصوم بود و معصومانه زیست؛ مانند چشمان دخترکی که برق معصومیت آن را می توان از پشت شالیزار سبز برنج دید که در چهره اش شادی موج می زند عاری از هرگونه نفرت و نارضایتی. می توان عاشق بود و عاشقانه زیست؛ مانند دخترکی که عاشقانه مادرش را می بیند که دارد برنج می چیند٬ دستان گرمش را به دست خود می سپارد و بر گونه اش بوسه می زند.