نغمه های ماندگار
سفر به خیر
به کجا چنین شتابان
گون از نسیم پرسید
دل من گرفته زین جا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان
همه آرزویم اما
چه کنم که بسته پایم...
به کجا چنین شتابان
به هر آن کجا که باشد به جز این سرا٬ سرایم
سفرت به خیر اما تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلام ما را
دخترک شالیزار
آری! می شنوم و می بینم که چگونه در آن سوی آبادی دخترکان در شالیزارهایشان آوای نشاط و شور زندگی سرداده اند. در تنگنای غربت شالیزارها و پیش چشم معصوم آنها همه چیز سبز سبز است مثل بذرهای برنج٬ مثل درختان سرسبز اطرافشان. زندگی٬ عشق٬ صفا٬ صمیمیت و حتی آن آسمان آبی٬ آری سبز سبز سبزاند. اینها با نوای بی نوایی و با لهجه ی زیبای شمالی ترانه سرداده اند و گیسوان مشک بیزشان را همراه با موج باد می رقصانند و با آفتاب مسابقه می دهند...
و من نیز از تو ره توشه برمی گیرم دخترک شالیزار. می توان شاد بود و شاد زیست؛ مانند قلب دخترکی که بی خبر از سرنوشت خویش دوش به دوش مادرش در مزرعه ی برنج٬ پاک و بی ریا زحمت می کشد. می توان معصوم بود و معصومانه زیست؛ مانند چشمان دخترکی که برق معصومیت آن را می توان از پشت شالیزار سبز برنج دید که در چهره اش شادی موج می زند عاری از هرگونه نفرت و نارضایتی. می توان عاشق بود و عاشقانه زیست؛ مانند دخترکی که عاشقانه مادرش را می بیند که دارد برنج می چیند٬ دستان گرمش را به دست خود می سپارد و بر گونه اش بوسه می زند.
دست خطی که مرا عاشق کرد
آدمک آخر دنیاست بخند آدمک مرگ همین جاست بخند
دست خطی که تو را عاشق کرد شوخی کاغذی ماست بخند
آدمک خر نشوی گریه کنی کل دنیا سراب است بخند
آن خدایی که بزرگش خواندی به خدا مثل تو تنهاست بخند...